foroughsky

در حدود سال 390 قبل از میلاد، برنوس، رئیس گالی، و سربازانش از طریق کوه های آلپ به ایتالیا رفتند، رومی ها را در نبرد آلیا شکست دادند، و روم را محاصره کردند و باج گرفتند.[32] تهاجم گالیک‌ها باعث تضعیف روم شد و گول‌ها تا سال 345 قبل از میلاد به آزار و اذیت منطقه ادامه دادند تا زمانی که یک پیمان صلح رسمی با روم منعقد کردند.[33] اما رومی‌ها و گول‌ها برای قرن‌های بعدی دشمن باقی خواهند ماند و گول‌ها همچنان تهدیدی در ایتالیا خواهند بود.[34]

 

در حدود سال 125 قبل از میلاد، جنوب گول توسط رومیان فتح شد، که این منطقه را Provincia Nostra ("استان ما") نامیدند، که در طول زمان به نام پروونس در فرانسه تبدیل شد.[35] ژولیوس سزار بقیه گول را فتح کرد و بر شورشی که توسط رئیس گالی، Vercingetorix در سال 52 قبل از میلاد انجام شد، غلبه کرد.[36]

 

گول توسط آگوستوس به استان های رومی تقسیم شد.[37] شهرهای زیادی در دوره گالو رومی تأسیس شدند، از جمله Lugdunum (لیون کنونی) که پایتخت گول ها محسوب می شود.[37] این شهرها به سبک سنتی رومی ساخته شده اند که دارای یک انجمن، یک تئاتر، یک سیرک، یک آمفی تئاتر و حمام های حرارتی است. گول ها با مهاجران رومی مخلوط شدند و در نهایت فرهنگ رومی و گفتار رومی (لاتین، که زبان فرانسوی از آن تکامل یافت) را پذیرفتند. شرک رومی با بت پرستی گالی ادغام شد و به همان سنتگرایی رسید.

ویلای استخردار و نزدیک ساحل، لذت دو برابری سفر

از 250s تا 280s پس از میلاد، گال روم دچار بحران جدی شد و مرزهای مستحکم آن در چندین نوبت توسط بربرها مورد حمله قرار گرفت.[38] با این وجود، وضعیت در نیمه اول قرن چهارم بهبود یافت، که دوره‌ای برای احیا و شکوفایی گول رومی بود.[39] در سال 312 امپراتور کنستانتین اول به مسیحیت گروید. متعاقباً، مسیحیان که تا آن زمان مورد آزار و اذیت قرار گرفته بودند، به سرعت در سراسر امپراتوری روم افزایش یافتند.[40] اما، از آغاز قرن پنجم، تهاجمات بربرها از سر گرفته شد.[41] قبایل توتونی از آلمان کنونی به منطقه حمله کردند، ویزیگوت ها در جنوب غربی مستقر شدند، بورگوندی ها در امتداد دره رود راین، و فرانک ها (که فرانسوی ها نام خود را از آنها گرفته اند) در شمال.[42]

قرون وسطی اولیه (قرن 5 تا 10)

مقاله‌های اصلی: فرانسیا، سلسله مرووینگ، و سلسله کارولینژ

همچنین ببینید: فهرست پادشاهان فرانسوی و فرانسه در قرون وسطی

گیف متحرک گسترش فرانک ها در سراسر اروپا را نشان می دهد

گسترش فرانک از 481 تا 870

در پایان دوره باستان، گول باستان به چندین پادشاهی ژرمنی و یک قلمرو گالو-رومی باقی مانده، معروف به پادشاهی سیاگریوس، تقسیم شد. به طور همزمان، بریتانیایی های سلتیک، که از سکونتگاه های آنگلوساکسون بریتانیا گریختند، در قسمت غربی آرموریکا مستقر شدند. در نتیجه شبه جزیره آرموریکن به بریتانی تغییر نام داد، فرهنگ سلتیک احیا شد و پادشاهی های کوچک مستقل در این منطقه به وجود آمدند.

 

اولین رهبری که خود را پادشاه همه فرانک ها کرد کلوویس اول بود که سلطنت خود را در سال 481 آغاز کرد و آخرین نیروهای فرمانداران رومی استان را در سال 486 شکست داد. کلوویس ادعا کرد که در صورت غسل تعمید مسیحی او پیروزی در برابر ویزیگوت ها، که گفته می شد نبرد را تضمین می کرد. کلوویس جنوب غربی را از ویزیگوت ها بازپس گرفت، در سال 508 غسل تعمید گرفت و خود را استاد آلمان غربی کرد.

 

کلوویس اول اولین فاتح آلمانی پس از سقوط امپراتوری روم بود که به جای آریانیسم به مسیحیت کاتولیک گروید. بنابراین، پاپ به فرانسه لقب «بزرگترین دختر کلیسا» (به فرانسوی: La fille aînée de l"Église) را داده بود، [43] و پادشاهان فرانسوی را «مسیحی ترین پادشاهان فرانسه» (رکس کریستینسیموس) می نامیدند.

 

نقاشی کلوویس اول که در سال 498 به آیین کاتولیک تبدیل شد، پادشاهی که در وان در کلیسای جامعی که توسط اسقف و راهبان احاطه شده بود غسل تعمید می‌داد.

با گرویدن کلوویس به کاتولیک در سال 498، سلطنت فرانک که تا آن زمان انتخابی و سکولار بود، موروثی و از حقوق الهی درآمد.

فرانک ها فرهنگ مسیحی گالو رومی را پذیرفتند و گال باستان در نهایت به فرانسیا ("سرزمین فرانک ها") تغییر نام داد. فرانک های ژرمنی زبان های رومی را پذیرفتند، به جز در شمال گال که در آن سکونتگاه های رومی تراکم کمتری داشت و زبان های ژرمنی پدیدار شدند. کلوویس پاریس را پایتخت خود کرد و سلسله مرووینگ را تأسیس کرد، اما پادشاهی او از مرگ او جان سالم به در نبرد. فرانک ها زمین را صرفاً به عنوان یک مالکیت خصوصی می دانستند و آن را بین آنها تقسیم می کردند