foroughsky

در تاریخ نگاری مدرن، روم باستان به تمدن روم از زمان تأسیس شهر ایتالیایی رم در قرن هشتم قبل از میلاد تا فروپاشی امپراتوری روم غربی در قرن پنجم میلادی اشاره دارد. این پادشاهی روم (753-509 قبل از میلاد)، جمهوری روم (509-27 قبل از میلاد) و امپراتوری روم (27 قبل از میلاد - 476 پس از میلاد) تا سقوط امپراتوری غربی را در بر می گیرد.[1]

اجاره ویلا در رامسر برای جشن تولد

روم باستان به عنوان یک سکونتگاه ایتالیک آغاز شد که به طور سنتی به سال 753 قبل از میلاد در کنار رودخانه تیبر در شبه جزیره ایتالیا باز می گردد. این شهرک به شهر و شهر رم تبدیل شد و از طریق ترکیبی از معاهدات و قدرت نظامی، همسایگان خود را کنترل کرد. سرانجام بر شبه جزیره ایتالیا تسلط یافت، فرهنگ یونانی جنوب ایتالیا (Magna Grecia) و فرهنگ اتروسک را جذب کرد و امپراتوری را به دست آورد که بیشتر اروپا و سرزمین ها و مردمان اطراف دریای مدیترانه را در اختیار گرفت. این امپراتوری یکی از بزرگترین امپراتوری های جهان باستان بود، با حدود 50 تا 90 میلیون نفر جمعیت، که تقریباً 20 درصد از جمعیت جهان در آن زمان بود. در سال 117 میلادی.[2]

 

دولت روم از یک سلطنت انتخابی به یک جمهوری کلاسیک دموکراتیک و سپس به یک دیکتاتوری نیمه انتخابی نظامی به طور فزاینده ای خودکامه در طول امپراتوری تبدیل شد. از طریق فتح، یکسان سازی فرهنگی و زبانی، در اوج خود، سواحل شمال آفریقا، مصر، اروپای جنوبی، و بیشتر اروپای غربی، بالکان، کریمه و بسیاری از خاورمیانه، از جمله آناتولی، شام و بخش هایی از بین النهرین و بخش هایی از بین النهرین را کنترل کرد. عربستان اغلب در دوران باستان کلاسیک همراه با یونان باستان گروه بندی می شود و فرهنگ ها و جوامع مشابه آنها به عنوان جهان یونانی-رومی شناخته می شود.

 

تمدن روم باستان به زبان مدرن، مذهب، جامعه، تکنولوژی، قانون، سیاست، دولت، جنگ، هنر، ادبیات، معماری و مهندسی کمک کرده است. رم ارتش خود را حرفه ای و گسترش داد و یک سیستم حکومتی به نام res publica ایجاد کرد که الهام بخش جمهوری های مدرن مانند ایالات متحده و فرانسه بود.[3] این بنا به شاهکارهای تکنولوژیک و معماری چشمگیر مانند ساخت قنات ها و جاده ها در سراسر امپراتوری و همچنین بناهای تاریخی و تأسیسات باشکوه تر دست یافت.

 

جنگ های پونیک با کارتاژ به روم برتری در مدیترانه داد. امپراتوری روم با فرمانروایی آگوستوس (از 27 قبل از میلاد) ظهور کرد. قلمرو امپراتوری روم اکنون از اقیانوس اطلس تا عربستان و از دهانه راین تا شمال آفریقا گسترش یافته است. در سال 92 پس از میلاد، روم در برابر امپراتوری نوظهور ایران قرار گرفت و درگیر طولانی‌ترین درگیری تاریخ، جنگ‌های روم و ایران شد، که تأثیرات ماندگاری بر هر دو امپراتوری داشت. در زمان تراژان، امپراتوری روم به اوج سرزمینی خود رسید و کل حوزه مدیترانه، حاشیه جنوبی دریای شمال و سواحل دریای سرخ و خزر را در بر می گرفت. آداب و سنن جمهوری خواهان در طول دوره امپراتوری شروع به افول کردند و جنگ های داخلی به مقدمه ای رایج برای ظهور یک امپراتور جدید تبدیل شد.[4] ایالت های منشعب، مانند امپراتوری پالمیرن، به طور موقت امپراتوری را در طول بحران قرن سوم قبل از برقراری ثبات در مرحله تترارشی حکومت امپراتوری، تقسیم کردند.

 

بخش غربی امپراتوری که تحت تأثیر بی ثباتی داخلی قرار گرفت و توسط مردم مهاجر مختلف مورد حمله قرار گرفت، در قرن پنجم به پادشاهی های مستقل بربر تجزیه شد. .